Batılıcılığın ve Slavofilizmin özü nedir

Slavofilik ve Batılıcılık, 1830-1850'lere ilişkin Rus kamu düşüncesinin ideolojik hareketleri ve yönleridir, aralarında Rusya'nın gelişiminin daha fazla kültürel ve sosyo-tarihsel yolları hakkında keskin bir tartışma vardır.

1840'larda, Rusya'da devrimci ideolojiye karşı baskı koşulları altında liberal ideolojik eğilimler - Batılıcılık ve Slavofilizm - geniş ölçüde gelişti. En aktif Batılılar arasında V.P. Botkin, I.S. Turgenev, V.M. Maykov, A.I. Goncharov, V.G. Belinsky, N.Kh. Ketcher, K.D. Cavelin ve Rus soylu aydınlarının diğer temsilcileri. Temel bir anlaşmazlıkta, Kireevsky kardeşler Yu.F. Samarin, A.S. Khomyakov, I.S. Aksakov ve diğerleri, ideolojik anlaşmazlıklarına rağmen, hepsi Rusya'nın büyük geleceğinden şüphe etmeyen, Nikolaev Rusya'yı sert bir şekilde eleştiren ateşli vatanseverlerdi.

O dönemde Rusya'da hakim olan keyfi ve despotizmin aşırı tezahürü olarak gördükleri serflik, Slavophiles ve Batılılardan en sert eleştirilere maruz kaldı. Otokratik-bürokratik sistemi eleştirirken, her iki ideolojik grup da ortak bir görüş dile getirdi, ancak argümanları devleti daha da geliştirme yolları arayışında keskin bir şekilde saptı.

Slavophiles

Modern Rusya'yı reddeden Slavophiles, Avrupa'nın ve tüm Batı dünyasının da eski olduğuna ve hiçbir geleceğine sahip olmadığına ve bu nedenle takip edilecek bir örnek olamayacağına inanıyordu. Slavophiles, Batı'nın tarihi kültürel ve dini özellikleri nedeniyle Rusya'nın kimliğini şiddetle savundu. Slavophiles, Ortodoks dini Rus devletinin en önemli değeri olarak görüyordu. Rus halkının, Moskova devleti zamanından beri, yetkililere karşı Rusya'nın devrimci ayaklanmalar ve ayaklanmalar olmadan uzun süre yaşamasına izin veren özel bir tavrı olduğunu iddia ettiler. Onların görüşüne göre, ülke kamuoyu ve danışma sesine sahip olmalıdır, ancak sadece hükümdar nihai kararlar alma hakkına sahiptir.

Slavophiles'in öğretilerinin Nicholas I Rusya'nın 3 ideolojik ilkesini içermesinden dolayı: milliyet, otokrasi, Ortodoksluk, genellikle politik tepki olarak adlandırılır. Ancak tüm bu ilkeler, Slavophiles tarafından Ortodoksiyi Hıristiyanlara inanan özgür bir topluluk ve otokrasiyi, halkın "iç gerçeği" aramasına izin veren harici bir hükümet biçimi olarak değerlendirerek kendi yollarıyla yorumlandı. Ancak otokrasiyi savunan Slavophiles, siyasi özgürlüğe özel önem vermeyen, demokratlara ikna olmuş, bireyin ruhsal özgürlüğünü savundu. Serfliğin kaldırılması ve halka özgürlüklerin tanınması, Slavophiles'ın çalışmalarında ana yerlerden birini işgal etti.